Znaki Miłości Bożej

Chrzest święty w Bergen

Chrzest od starożytnych czasów jest udzielany dzieciom dlatego, że Kościół nie chce czekać z tak wielkim darem do momentu osobistej decyzji w wieku dorosłym. Jeśli rodzice wierzą, że chrzest jest darem i otwiera przed dzieckiem szansę na niebo to nie pozwolą, aby czekać na osobistą decyzję dziecka. Najważniejszym warunkiem przyjęcia chrztu jest wyrzeczenie się szatana i wyznanie wiary. Ponieważ dziecko nie może jeszcze tego uczynić stąd w jego imieniu czynią to rodzice oraz chrzestni.

Skoro rodzice i chrzestni przed Bogiem i wspólnotą Kościoła publicznie wyrzekają się zła i wyznają wiarę, powinni uczynić wszystko, aby zerwać ze złem i potwierdzić wiarę swoim życiem. Dlatego duszpasterze mają za zadanie pouczyć rodziców i chrzestnych o obowiązkach, które wiążą się z rozwojem wiary dziecka otrzymującego chrzest.

Obowiązki rodziców dziecka

osobista przyjaźń z Jezusem, który przychodzi w najdoskonalszy sposób w sakramentach świętych (jeśli rodzice mieszkają wspólnie, nie zawarli sakramentu małżeństwa i nie mają ku temu przeszkody, powinni poważnie pomyśleć o przygotowaniu do tego sakramentu);
wybór imienia, które jest pomocą w drodze do nieba (święci lub błogosławieni, którzy wstawiają się za dzieckiem u Boga oraz są wzorem życia chrześcijańskiego);
należyte przygotowanie do chrztu dziecka (spowiedź rodziców).

Obowiązki rodziców Chrzestnych

Obowiązki rodziców chrzestnych określa Kodeks Prawa Kanonicznego, który w kan. 874 stwierdza, że do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.

Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.

Jednym z obowiązków rodziców chrzestnych jest prowadzenie życia zgodnego z wiarą. Dlatego nie może pełnić funkcji rodzica chrzestnego osoba, która nie praktykuje wiary katolickiej, a także osoba żyjąca w związku niesakramentalnym. Dotyczy to także osób, które mieszkają wspólnie przed sakramentem małżeństwa.